I. บทนำ
โคลีน เป็นสิ่งที่สำคัญในอวัยวะของสัตว์และยังมีประโยชน์อยู่ 2 อย่างคือ เป็นหน่วยโครงสร้าง ( building unit ) และเป็นสารประกอบในการควบคุมขบวนการเมทาบอลิซึมโคลีนสามารถจำแนกได้ว่าเป็นวิตามินอีกตัวหนึ่งของวิตามิน B รวม แม้ว่ามันจะไม่ได้จัดว่าเป็นวิตามินแท้ ๆ โคลีนไม่มีคุณสมบัติเหมือนวิตามิน B มันสามารถสังเคราะห์ได้ในตับ เป็นตัวที่ร่างกายต้องมากจะเห็นได้ว่าเป็นส่วนประกอบในการสร้วงรูปร่างมากกว่าตัวกระตุ้นเอนไฃม์ ( Coenzyme ) โคลีนเป็นสารประกอบในร่างกายซึ่งค้นพบก่อนวิตามิน โคลีนเป็นสารอาหารที่สำคัญในสัตว์เกือบทั้งหมดและใช้เป็นอาหารบำรุงสำหรับสัตว์บางชนิด ( e.g , เป็ดไก่และสุกร )
II. ประวัติ
Streker สามารถแยกโคลีนได้จากน้ำดีในหมู เมื่อปี 1849 และ Von balb และ Hirschbrunn สกัดจากพวกอินทรีย์สาร ( Alkaloid ) ของเมล็ดกระหล่ำปลีสีขาว ( Sinapis alba ) ในปี 1852 ( Griffith และ Nyc , 1971 ) Streker แยกส่วนประกอบออกจาก lecithin ได้สารตัวหนึ่งตั้งว่า “ โคลีน “ โครงสร้างทางเคมีของโคลีนสร้างขึ้นโดย Bayer เมื่อปี 1867 ( Scott et al ., 1982) มีการศึกษาและรับรองว่าโคลีนเป็นองค์ประกอบทางชีววิทยาในปี 1929 โดยแยกได้จาก acetylcholine ในม้ามของม้า ( Dale และ Dudley, 1929 ) ในปี 1932 โคลีนถูกค้นพบโดยการนำ lecithin บริสุทธ์ มาแยกที่ได้จากไขมันในตับหนู ( Best et al ., 1934 ) Betain ได้ศึกษาจาก กลุ่มของ methyl พบว่าคล้ายกับพวก lipotropic ที่มีในหนูและสุนัขภายหลังการศึกษาพบว่าโคลีนเป็นตัวทำให้เกิดการเจริญเติบโตและป้องกันภาวะที่มีการเจริญที่ผิดปกติในเป็ดไก่ การป้องกันภาวะ “ Spraddled – leg “ ในสุกรและมีผลต่อมนุษย์ในภาวะที่ต่างกันเมื่อเข้าไปในขบวนการเมทาบอรึซึมของไขมันในตับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น