การขาดธาตุไอโอดีนก็จะแสดงการเกิดโรคคอพอก เกิดขึ้นได้ทั้งในคนและสัตว์ เนื่องจากดินฟ้าอากาศ ภูมิอากาศ ฤดูกาล การเกิดโรคคอพอกส่วนใหญ่เป็นการระบาดแบบ endermic ในคนที่มีการขาดไอโอดีน ส่วนในสัตว์การเกิดโรคคอพอกมักจะมีสาเหตุมาจากการได้รับน้อยกว่าความต้องการของร่างกาย โดยทั่วไปจะรวมถึง mineral deficiencies ในระบบการจัดการทุ่งหญ้าที่ใช้ในการปล่อยแทะเล็ม (grazing stock) โดยส่วนมากการเกิดการขาดธาตุไอโอดีน (Iodine deficiency disorder ; IDD) ในพื้นที่ติดภูเขาสูง , ใกล้กับพื้นที่ที่มีความลาดชันมาก เช่นเทือกเขาสูง การขาดไอโอดีนในพื้นที่ในเมือง โดยมากจะพบในพื้นที่ที่มีลมแรง ๆ มีฝนตกชุก เพราะการถ่ายเทเอาแร่ธาตุปลีกย่อย เช่น ไอโอดีนจากทะเล มายังดิน หรือพื้นที่ที่มีไอโอดีนหมดลง โดยการชะล้าง หรือพื้นที่มีน้อยอยู่แล้ว หรือมีปริมาณฝนตกน้อย
ในสุกร ทำให้ระบบสืบพันธุ์ล้มเหลวหรือไม่ทำหน้าที่ , ลูกเกิดอ่อนแอตาย, การเกิดขนไม่มี ในประเทศที่มีความเสี่ยง ส่วนในสัตว์ที่เกิดมารอดชีวิตจะอ่อนแอและตายในที่สุด แม้กระทั่งต่อมไธรอยด์มีขนาดใหญ่ขึ้น การเกิดจุดเลือดออก ลูกสุกรอ้วนเกินไป ผิวหนังบาง โดยเฉพาะที่หัวและคอ สุกรโตพบอาการ hypothyroidism มีกระดูกขาสั้น dwarred apparence ขนาดต่อมไธรอยด์โตมากกว่าปกติ ในสัตว์ปีก มีการเกิดค่อนข้าต่ำ , ขนาดของต่อมไธรอยด์มีขนาดใหญ่ จะสังเกตเห็นได้ชัดเจนในสภาพพื้นที่ที่มีอาหารไอโอดีนต่ำ (ประมาณ 0.025 ppm) ในแม่ไก่ไข่หากได้รับไอโอดีนไม่เพียงพอ จะแสดงต่อผลผลิตไข่และขนาดต่ำ, decrease hatchability หรือ thiourea ในแม่ไก่ทำให้เกิดโรคอ้วน การสะสมไขมัน, เป็นต้นเหตุของการไม่โต , การงอกขนไม่สม่ำเสมอ ในเพศผู้การ spermatozoa การสร้างขน การแสดงออกของเพศผู้ไม่แสดง
ชนิดของสัตว์มีความรู้สึกไว (Susceptibility) ต่อความเป็นพิษของไอโอดีน แต่สัตว์จะมีความทนต่อระดับของไดโอดีนมากเกินความต้องการ และมีความทนต่อระดับไอโอดีน เช่น สัตว์เคี้ยวเอื้อง ระดับ 50 ppm , สุกร 400 ppm , สัตว์ปีก 300 ppm , ม้า 5 ppm (NRC , 1980) สำหรับในสัตว์เคี้ยวเอื้อง การเแสดงถึงความพิษของไอโอดีน อาจเกิดขึ้นเมื่อ มีอยู่ในอาหาร 50 – 100 ppm ในสัตว์อายุน้อยมีความไวต่อการพิษของไอโอดีนน้อยกว่าสัตว์ที่กำลังให้นม ในลูกสัตว์เคี้ยวเอื้องพบว่าทนต่อความเป็นพิษได้ที่ระดับ 50 ppm ในการเติมลงในอาหารทดแทนนม ได้นาน 5 สัปดาห์ Toxicosis จะรวมถึงลดความอยากอาหาร (depress apatite) , dull (ความไม่คล่องตัว , สมองไม่สั่งงาน) , listless (เซื่องซึมไม่กระตือรือร้น) , excessive tear (น้ำตาไหลมากเกินไป) , การให้อาหารไอโอดีนมากเกินไปทำให้การสูญเสียการทำหน้าที่ระบบการทำงานของฮอร์โมน , ระบบการทำงานของเซลล์ภูมิคุ้มกัน (cell- mediated immune system) โดยลดความสามารถการสร้าง antibodyที่จะตอบสนองต่อการเกิดโรค ซึ่งการเป็นพิษของไอโอดีนเป็นไปอย่างรวดเร็วหลังได้รับไอโอดีนมากเกินไป
ความเป็นพิษที่แสดงออกมาในไก่ไข่ เลี้ยงในกรงตับ คือ ลดผลผลิตไข่ ขนาดไข่ลดลง และลด hatchbility ในสุกร หากได้รับไอโอดีนในอาหารระดับ 400 ppm ไม่กดการเจริญเติบโต ประสิทธิภาพการใช้อาหาร แต่หากได้รับ 800 ppm ไปกดการเจริญเติบโต ลดการกินได้ ลดระดับของเม็ดเลือด ลดความเข้มข้นของระดับธาตุเหล็กในตับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น