การดูดซึม
ซัลเฟอร์ที่มีอยู่ในอาหารจะอยู่ในรูปของเกลืออนินทรีย์และเกลืออินทรีย์ เช่น ซัลโฟไลปิด ซัลฟาไทด์ กำมะถันในโปรตีน เราได้อาหารที่มีกำมะถันส่วนใหญ่จากโปรตีน ซึ่งมีกำมะถันในกรดอะมิโนซิสตีน ซิสเตอีน และเมไธโอนีน พวกอนินทรีย์กำมะถันถูกดูดซึมที่ลำไส้ได้ทันที ส่วนพวกอนิทรีย์กำมะถันต้องถูกย่อยก่อน จุลินทรีย์ในลำไส้เปลี่ยนซัลเฟตเป็นซัลไฟด์ได้บ้างและถูกขับออกทางอุจจาระ ถ้าจะเข้าร่างกายต้องถูกออกซิไดส์เป็นซัลเฟต
เมแทบอลิซึม
กำมะถันเข้าสู่ตับและมีการเปลี่ยนแปลงต่อไปนี้
1. อินทรีย์กำมะถันถูกออกซิไดส์เป็นอนินทรีย์ซัลเฟต ส่วนหนึ่งเข้าสู่กระแสโลหิตและขับออกทางปัสสาวะ
2. อินทรีย์กำมะถันส่วนหนึ่งไม่ถูกออกซิไดส์ แต่ถูกใช้ไปในการสังเคราะห์สารประกอบกำมะถันต่าง ๆ เช่น อินซูลิน ฮอร์โมนจากต่อม pituitary ส่วนหน้า โปรตีน กรดน้ำดี ชนิด taurocholic acid กลูตาไธออน เป็นต้น จำนวนที่เหลือเล็กน้อยถูกขับออกทางปัสาวะเป็น neutral sulfur
3. อนินทรีย์กำมะถันส่วนหนึ่งรวมกับสารประกอบฟีนอลที่เกิดจากการสลายของกรดอะมิโนโดยแบคทีเรียในลำไส้และซึมเข้ามาในตับ รวมกันเป็น ethereal sulates และขับออกทางปัสสาวะ
4. แอคทิฟซัลเฟตส่วนหนึ่งถูกนำไปสร้างสารประกอบพวกมิวโคโพลีแซคคาไรด์ เช่น ผม เล็บ เฮปาริน คอนครอยตินซัลเฟต
กระบวนการทางชีวเคมีของซัลเฟอร์ค่อนข้างซับซ้อน ทั้งในรูปของ inorganic S (SO42-) และสารประกอบอินทรีย์ของซัลเฟอร์ (organic S compounds) ในสัตว์เคี้ยวเอื้อง ทั้งของ inorganic S (SO42-) และสารประกอบอินทรีย์ของซัลเฟอร์จุถูกเมแทบอไลซ์ในกระเพาะรูเมนแล้วจุลินทรีย์นำไปสังเคราะห์เป็นกรดอะมิโนที่มีซัลเฟอร์เป็นองค์ประกอบ ซึ่งมีการนำซัลเฟอร์ในการสังเคราะห์ ดังรูป (หนังสือโภชนศาสตร์แร่ธาตุของสัตว์) การเกิดการเปลี่ยน sulphates และ sulphites ให้เป็น sulphides แล้วนำไปสังเคราะห์เป็นกรดอะมิโนโดยจุลินทรีย์พบว่าเกิดขึ้นในลำไส้ของกระต่าย สัตว์ปีก และสุกรด้วย
ซัลเฟอร์ที่เข้ามาถึงลำไส้เล็กอยู่ในรูปของกรดอะมิโนที่มีซัลเฟอร์เป็นองค์ประกอบ และมีการดูดซึมในรูปของกรดอะมิโนที่มีซัลเฟอร์เป็นองค์ประกอบ การดูดซึมของซัลเฟอร์เกิดขึ้นในลำไส้เล็ก ซัลเฟอร์ที่อยู่ในรูปกรดอะมิโน sulphatifes, thiamine, pyidoxine และ biotin ดูดซึมโดยไม่ต้องถูกย่อยก่อน แต่โปรตีนที่มีกรดอะมิโนที่มีซัลเฟอร์เป็นองค์ประกอบจะดูดซึมหลังจากเกิดการย่อยแล้ว ส่วน inorganic sulphates มีการดูดซึมได้น้อย
หลังจากการใช้ประโยชน์ของซัลเฟอร์ในร่างกายส่วนมากได้สารประกอบ เช่น free or esterified sulphates, taurine, thiosulphates, sulphocyanates ซึ่งสารเหล่านี้จะถูกขับออกมากับปัสสาวะ ซึ่งพบว่ามีสัดส่วนของ mineral sulphur, esterified sulphur และ neutral sulphur อยู่ 80-85, 5-8 และ 10-14% ตามลำดับ
การขับออก
ส่วนการขับออกของซัลเฟอร์ในรูป mineral sulphur คือ inorganic S (SO42-) ซึ่งปริมาณที่ขับออกจะสอดคล้องกับการขับออกของแร่ธาตุประจุบวก ได้แก่ Na+, K+ และ NH4+ ในอาหารที่มีโปรตีนที่เหมาะสม สัดส่วนของไนโตรเจนและซัลเฟอร์ในปัสสาวะจะมีค่าค่อนข้างคงที่ แต่ค่านี้จะลดลงถ้าสัตว์อยู่ในสภาวะที่อดอาหารหรือมีโปรตีนต่ำกว่าต้องการ และค่านี้สูงขึ้นถ้าในอาหารมีโปรตีนสูงกว่าที่สัตว์ต้องการ
ส่วน esterified sulphur ส่วนมากเป็น phenol และ cresol sulphates ( hyenylalanine และ tyrosine derivatives) หรือ indoxyl และ skatoxyl sulphates (อนุพันธ์ของ tryptophan) สารเหล่านี้จะเกิดจากการย่อยจุลินทรีย์ในทางเดินอาหาร
และ neutral sulphur คือ กรดอะมิโนที่ซัลเฟอร์เป็นองค์ประกอบ (ส่วนใหญ่ cystine), taurine, mercaptan, thiamine, biotin และ urochrome การเพิ่มขึ้นของกลุ่มนี้แสดงให้เห็นว่ามีการนำไปใช้โปรตีนของร่างกายค่อนข้างสูง
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น