ฟอสฟอรัส (Phosphorus) 2

การดูดซึม (Absorption) ฟอสฟอรัสที่สัตว์ได้รับจากอาหารมีทั้งในรูป mono-, di-,tri-substituted inorganic phosphates และสารประกอบอินทรีย์ เช่น phytates, phospholipids, phosphoproteins เป็นต้น ซึ่งกรดที่มีอยู่ในน้ำย่อยทำให้เกิดการละลายของเกลืออนินทรีย์ฟอสเฟต และทำให้เกิดการแยกตัวของ phosphoric acid จากสารประกอบอินทรีย์บางตัว กระบวนการเหล่านี้เกิดขึ้นในลำไส้เล็กจากการทำงานของเอนไซม์ phosphatases สำหรับเกลือของ phosphoric acid คือ phytates ทั้งในรูป calcium และ magnesium phytates จะไม่มีการดูดซึมในสัตว์ โดยเฉพาะสัตว์ปีก ในสุกร บางส่วนของ phytates สามารถบะลายได้ในกระเพาะแต่น้อยมาก ในลำไส้เล็ก soluble phosphates ที่มาจากกระเพาะจะมาเปลี่ยนรูปเป็น phosphoric acid ที่ง่ายต่อการดูดซึม ส่วนฟอสฟอรัสในรูป orthophosphate ดูดซึมได้ดีในส่วนของ jejunum การดูดซึมของฟอสฟอรัสจะลดลงถ้าในทางเดินอาหารมีเหล็ก อะลูมิเนียม ตะกั่ว แมกนีเซียม และแคลเซียม เนื่องจากมีการรวมตัวกันเป็น isoluble phosphates สำหรับบริเวณหลักในการดูดซึมฟอสฟอรัสเกิดขึ้นที่ในลำไส้เล็ก โดยวิตามินดีเป็นตัวกระตุ้นการดูดซึมฟอสฟอรัส ปัจจัยที่มีผลต่อการดูดซึมคือ วิตามินดี ซึ่งจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการดูดซึมทั้งฟอสฟอรัสและแคลเซียม แต่ในอาหารที่มีแคลเซียมระดับสูงจะลดการดูดซึมของฟอสฟอรัส อย่างไรก็ตามการดูดซึมของฟอสฟอรัสที่มีประสิทธิภาพควรมีปริมาณของแคลเซียมและฟอสฟอรัสอย่างพอเพียง มีสัดส่วนของแคลเซียมต่อฟอสฟอรัสที่ 1:1 และ 2:1 รวมทั้งมีวิตามินดีอย่างเพียงพอ ประสิทธิภาพการดูดซึมของฟอสฟอรัสมีผลมาจากปริมาณฟอสฟอรัสที่สัตว์ได้รับจากอาหาร เมื่อสัตว์ได้รับอาหารที่มีฟอสฟอรัสต่ำประสิทธิภาพการดูดซึมสูง ซึ่งกลไลที่กระตุ้นการดูดซึมคือ การเพิ่มการสังเคราะห์ 1, 25-dihydroxy cholecalciferol ในไตเพื่อไปกระตุ้นให้ mucosal cells ในลำไส้เล็กเพิ่มการดูดซึมฟอสฟอรัส การขับออกของฟอสฟอรัสจะขับออกผ่านทางมูล และมีส่วนน้อยที่สูญเสียออกไปกับปัสสาวะ