โพแทสเซียม มีความสำคัญทั้งในพืชและในสัตว์ ส่วนมากในพืชจะมีปริมาณโพแทสเซียมมากกว่าความต้องการของสัตว์ โพแทสเซียมมีการกระจายตัวอยู่ทั่วร่างกายและเป็นหนึ่งในแร่ธาตุที่มีปริมาณสูงในร่างกาย คือมีโพแทสเซียมประมาณ 1.8 – 2.0 กรัมต่อกิโลกรัมน้ำหนักตัว สำหรับความเข้มข้นของโพแทสเซียมในพลาสม่าในระดับปกติอยู่ระหว่าง 4.5 – 5.5 mmol/L (0.18 ถึง 0.22 g/L)
แหล่งที่พบโพแทสเซียม
โพแทสเซียมจะพบในส่วนใบของพืชมากว่าในเมล็ด ในปลายข้าวพบประมาณ 0.3 – 0.8% ในผักพบ 1.0 – 2.5% ในผลผลิตสัตว์พบ 0.3 – 2.0 % ในอาหารสัตว์ส่วนใหญ่จะได้รับจากธัญพืชอย่างเพียงพอ และอาจจะเสริมให้ในรูปโพแทสเซียมคลอไรด์
ปัจจัยที่ทำให้โพแทสเซียมในวัตถุดิบอาหารสัตว์ไม่เพียงพอ คือ
1. ความสมบูรณ์ของพืช
2. ชนิดของพืช
3. การจัดการ การเก็บเกี่ยวและการเคลื่อนย้าย
4. ปุ๋ย โดยเฉพาะโพแทสเซียมและไนโตรเจน
5. ดินและสภาพแวดล้อม
การดูดซึม และ การขนส่งโพแทสเซียม
การดูดซึมโพแทสเซียมจะเป็นลักษณะการแพร่ (diffusion) เกิดขึ้นบริเวณลำไส้เล็กตอนต้น และตอนปลายของลำไส้เล็ก และบริเวณลำไส้ใหญ่ ในสัตว์กระเพาะรวมจะมีการดูดซึมที่ Rumen และ Omasum ความเข้มข้นของโพแทสเซียมมีค่าประมาณ 25 – 75 mEq/L ซึ่งได้มาจากอาหารและน้ำลายที่หลั่งมาในกระเพาะรูเมน โพแทสเซียมสูงสุดหลังจากการกินอาหารประมาณ 3 – 4 ชั่วโมง
โพแทสเซียมมีการดูดซึมค่อนข้างสูงเกือบ 100 % นอกเหนือจากการนำไปใช้ในการให้ผลผลิตในน้ำนม ประมาณ 12 % ในวัวจะขับออกทางอุจจาระประมาณ 13 % ที่เหลือจะเป็นการขับออกทางปัสสาวะเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งการขับออกโพแทสเซียมคิดเป็น 75 – 86 %, 85 – 88 % และ 90 % ในโค แกะ และสุกร ตามลำดับ และโพแทสเซียมที่มีอยู่ในปัสสาวะจะอยู่ในรูปเกลืออนินทรีย์ (phosphates, sulphates) และเกลืออินทรีย์ (urates) ในแกะจะมีโพแทสเซียมอยู่ในผิวหนังและในขน ประมาณ 30% และสามารถขับออกทางผิวหนังโดยตรง
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น