Excretion of Manganese

การขับออก (Excretion) ความแตกต่างของการขับออกและการดูดซึมจะมีกลไกลรักษาสมดุลโดยที่สัตว์จะดำรงชีวิตมีสุขภาพดีได้ปกติและสมรรถนะสัตว์มากในช่วงระยะยาวของการได้รับแมงกานีส มีผู้เสนอแนะว่าความแปรปรวนของการขับออกมากกว่าการแปรปรวนของการดูดซึมของเนื้อเยื่อ แมงกานีสในร่างกายที่มีน้อยลงนั้นการขับออกของร่างกายของแมงกานีสจะใกล้เคียงกับการกินได้ ซึ่งที่ 25 – 50 % ของการที่กินเต็มที่แต่ละวัน ดังนั้นแมงกานีสที่กินมากเป็นผลให้ทั้งลดประสิทธิภาพการดูดซึมและเพิ่มอัตราการขับออก แมงกานีสที่ได้รับทางปากจะถูกขับออกทางมูลเป็นหลัก 95 – 98% ซึ่งมีเพียง 0.1-3% ที่ถูกขับออกทางปัสสาวะ และน้ำดีเป็นส่วนที่มีการขับออก โดยมีการรายงานการเพิ่มแมงกานีสในอาหารของลูกโคจาก 0.5-15 ppm. (เพิ่มขึ้น 30 เท่า) ช่วง 5 วันซึ่งเป็นเหตุให้เพิ่มขึ้นของแมงกานีส 30 เท่าในน้ำดี น้ำย่อยจากตับอ่อนที่จะกระจายในส่วนของลำไส้จะขับออกของแมงกานีสซึ่งหลั่งมาจากผนังของลำไส้ อาจเป็นได้ว่าแมงกานีสจะถูกดูดกลับของน้ำดีที่จับกับแมงกานีส ในแต่ละอะตอมอาจจะไหลเวียนกลับหลายครั้งก่อนที่ครั้งสุดท้ายจะถูกขับออก