Calcium 2

การดูดซึม เกี่ยวกับการดูดซึมของแคลเซียม มีการดูดซึมที่ลำไส้เล็ก และกระบวนการดูดซึมของแคลเซียม เป็นแบบ active transport โดย การดูดซึมของแคลเซียมเกิดขึ้นแบบต่อต้านกับความเข้มข้น จากน้อยไปมาก และแบบต่อต้านกับอิออน การดูดซึมมีความต้องการพลังงานมาก กระบวนกรดูดซึมที่เกิดขึ้นมีความเจาะจงกับแคลเซียม แคลเซียมที่อยู่ในอาหารจะจับอยู่กับโปรตีน และสารอินทรีย์ที่มีประจุลบ รวมทั้งในอาหารเสริม คาร์บอเนต ฟอสเฟต ในทางเดินอาหาร แคลเซียมจะแตกตัวจากการย่อยของน้ำย่อย ในทางเดินอาหาร ยกเว้นที่จับกับออกซาเลต ให้อยู่ในรูปแคลเซียมคลอไรด์ แล้วแตกตัวเป็นอิออนอย่างสมบูรณ์ ซึ่งดูดซึมได้ ถึงกลไกการดูดซึมแคลเซียมจะยังไม่ทราบชัด แต่เชื่อว่าเป็นลักษณะพิเศษมีโปรตีนเข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ่งโปรตีนชนิดนี้มีความสามารถในการจับกับแคลเซียมสูง โดยการจับกันถูกกระตุ้นโดย วิตามินดีซึ่โปรตีนนี้ยังไม่ทราบบทบาทที่แน่ชัดว่าทำหน้าที่เป็นตัวพา หรือ โปรตีนกระตุ้นการซึมผ่าน หรือ เป็นตัวส่งผ่าน นอกจากนี้การดูดซึมแคลเซียมยังมีกรดจากน้ำดี กรดโคลิค และ กรดดีออกซี่โคลิค มีส่วนช่วยเพิ่มการดูดซึมแคลเซียม อิออนของแคลเซียมบางส่วนมีการตกตะกอนกับคาร์บอเนตและฟอสเฟต รวมทั้งกรดไขมัน เช่น กรดพาลมิติค กรดสเตียริค และกรดโอเลอิค โดยทั่วดไปการดูดซึมของแคลเซียมจะเป็นค่าการดูดซึมปรากฏ ส่วนการดูดซึมที่แท้จริง จะต้องทราบปริมาณการสูญเสียจากภายใน โดยมีค่าอยู่ระหว่าง 18 - 50 mg / kg ต่อวัน ในสัตว์เคี้ยวเอื้องมีปริมาณการขับออกมากกว่าในสัตว์ไม่เคี้ยวเอื้อง บริเวณที่เกิดการดูดซึมของแคลเซียมยังไม่ชัดเจนนักในสัตว์เคี้ยวเอื้อง ว่าเกิดที่กระเพาะรูเมน และอโบมาซัมหรือไม่ การดูดซึมที่แท้จริงจะเกิดที่ตอนต้นลำไส้เล็ก และลำไส้ใหญ่ ประมาณการดูดซึมแคลเซียมขึ้นกับอายุ และปัจจัยอื่น เมื่อแคลเซียมถูกดูดซึมจะถูกส่งผ่านไปยังตับโดยเส้นเลือดดำ ที่นี่จะทำให้แคลเซียมแตกตัวและเกิดการรวมตัวกับโปรตีน แล้วถูกส่งผ่านไปยังเนื้อเยื่อต่าง ๆ โดยผ่านระบบเลือด ซึ่งเลือดถือว่าเป็นตัวกลางในการเคลื่อนย้ายแคลเซียมในขณะที่เกิดการดูดซึม การสะสมเนื้อเยื่อ การย้ายจากเนื้อเยื่อหนึ่งไปยังอีกเนื้อเยื่อหนึ่งและรวมถึงการขับออกมา สำหรับการขับออกของแคลเซียม ส่วนมากจะขับออกมากับมูลส่วนน้อยจะถูกขับออกมากับปัสสาวะเนื่องจากการดูดซึมกลับของแคลเซียมเกิดขึ้นสูงถึง 99 % ส่วนมากจะเป็นซิเตรต